Het stoompijpje van de barista suist, geroezemoes overstemt de elektronische jazz en af en toe klinkt de sluiter van een camera. Ik zit bij het (Instagram-)geliefde Toki. Wie door de chaos kijkt, ontdekt de sereniteit die de chaos orkestreert. Terrazzo banken, aaibare lepels, zorgvuldig uitgekozen meubilair. Terwijl de koffies worden gemaakt, wacht ik op tekenaar Ted Struwer. In de serie ‘Honger en Dorst in Amsterdam’ vangt Ted precies die serene rust in een medium dat vraagt om geduld en precisie: een schilderij.

Instagram staat vol met foto’s van eten, café’s, kunst en design. ‘Honger en Dorst’ lijkt de perfecte combinatie om zowel je werk als je Instagram een boost te geven. Wat betekent het project Honger en Dorst voor jou?

“Ik ga altijd graag uit eten of naar cafés en ben begonnen met het vastleggen van mijn bezochte hoekjes. Vaak teken ik met balpen. Voor deze serie experimenteer ik met een nieuw materiaal, verf. Het is trouwens niet zo dat ik elke week uit eten ga, daar heb ik helemaal geen geld voor. Pas na een stuk of 10 schilderijtjes en een grondig Instagram-onderzoek, ben ik gaan publiceren. Vanaf de eerste post, een schilderij van De School, voeg ik ook mini recensies over de plek toe. Restaurants plaatsen hun schilderijtje door en mensen vonden het leuk. Zo ging de bal al snel rollen.”

Op je schilderijen laat je bewust het eten en de mensen weg. In je recensies beoordeel je wel de sfeer en de smaak. Verbeeld je bewust het opgemaakte bord niet?

“Het eerste idee was om of de interieurs vast te leggen, of de kunstwerkjes van borden. Die kunstwerkjes vind ik niet echt een toevoeging op Instagram, dus het werden restauranthoekjes. In een interieur kan ik de regie uitoefenen, laten zien wat ik interessant vind. Soms staan er wel twintig barkrukken en dan teken ik er één. Dingen die ik niet mooi vind, laat ik weg. Dat kan niet met een bord. Laat je daar een element weg, dan verandert het hele gerecht. Nu blijft de stijl en het gevoel van een plek overeind.”

Voor Het Parool teken je met balpen, bij Honger en Dorst werk je met penseel. Wat is het grootste verschil?

“Voor Het Parool teken ik alles met balpen, gewoon zo eentje van Bic. Bij deze serie werk ik met plakkaatverf. Met een balpen kun je heel goed hard en zacht tekenen. Dat moet in één keer raak zijn, je kunt er niet meer overheen. Plakkaatverf is voor mij een echte uitdaging, want plakkaatverf droogt heel snel. Als ik een kleur meng voor een muur, dan moet het snel op papier. Opnieuw mengen is geen doen. Dus of ik schilder er overheen, of het moet over.”

Welke trends zijn je in het Amsterdamse restaurantleven opgevallen?

“Best veel eigenlijk. Geel en roze zijn hip. En er is een bepaald soort kruk, die heb ik nu al een aantal keer getekend. Mijn lievelingsstoel, de Revolt stoel van Friso Kramer, zie je ook overal. En planten natuurlijk. Tot een tijd geleden zag je die nergens, nu is er eigenlijk geen café meer zonder groen. Dat soort dingen.”

Je geeft net aan dat je eerst grondig hebt onderzocht hoe je Instagram in moet zetten voor je met Honger en Dorst begon. Hoe zie jij de rol van Instagram in je werk?

“Heel groot. Twee jaar geleden had ik nog een oude Nokia. Niet per sé uit dwarsheid, het was gewoon zo. Voor ik aan de slag ging met Instagram, ben ik diep in het onderwerp gedoken. Honger en Dorst in Amsterdam heb ik omgeturnd tot iets dat goed op Instagram zou kunnen werken. Ik had 200 volgers en sinds dit project zijn het er bijna 1000. Alle tentoonstellingen en media-aandacht, dat komt allemaal via Instagram. Helaas moet ik toegeven dat het echt werkt.”

Je vangt de restaurants niet alleen in beeld, maar ook in tekst. In Het Parool geef je aan dat je stiekem culinair journalist wilde worden. Als freelance tekenaar van o.a. Het Parool vang je tekst weer in beeld. Klinkt als visuele journalistiek. Hoe zie jij dat?

“Ik teken veel voor Het Parool in samenwerking met de redactie of een journalist. Ik krijg dan een briefing over het onderwerp, een invalshoek en een deadline. Ik ben dan vrij om zelf iets te creëren. Je ziet niet altijd terug in zo’n tekening wat er aan vooraf gaat, of hoeveel kennis ik opdoe om tot het eindresultaat te komen. Na een briefing ga ik zelf op onderzoek uit, bevraag mensen, Google alles af en ga dan aan de slag. Ik heb dan zoveel informatie verzameld, dat ik het artikel zelf ook wel zou willen schrijven. Dat is deels waarom ik Honger en Dorst ben begonnen. Zo kan ik zelf als verslaggever op pad.”

“Mijn afstudeerproject ‘Wachten op het zoet’ is groots in de media verschenen. Als een soort visueel journalist rapporteer ik het verhaal van drie mensen die door de crisis zijn getroffen. De tekeningen visualiseren samen het verhaal van de crisis. Het project maakte destijds ook indruk op De Correspondent. Ze zagen een match in mijn manier van werken en de potentie van visuele journalistiek. Wel vonden ze mijn manier van werken te traditioneel voor online. Uiteindelijk is dat op niets uitgelopen. Op dat moment snapte ik wat ze bedoelden, maar nu ben ik het er niet meer mee eens. De schilderijen van Honger en Dorst zien er in het echt ook anders uit dan online, toch werkt het. Ik zie niet in waarom een balpentekening online minder goed werkt, dan een tekening dat op hetzelfde medium is gemaakt.”

We zijn een vol jaar, 968 volgers, 5 exposities en 57 schilderijtjes verder. Hoe kijk je op het project terug?

“Ik schaam me er een beetje voor dat mensen denken dat ik elke week luxe uit eten ga. Ik haal ook wel eens een kroketje bij de FEBO. Ook dat bezoek heb ik vastgelegd. Kennissen en vrienden vonden het tijdverspilling en zeiden dat de snackbar niet in de reeks thuishoort. Uiteindelijk is dit schilderijtje de meest populaire uit de reeks. Van iets sjieks iets monumentaals maken is niet onverwacht. Trash verheven tot kunst en dat exposeren, dat is onverwacht. De FEBO is net zo goed onderdeel van de Amsterdamse eetscene. Leuke bijvangst, de FEBO heeft het schilderij zelf ook gezien en nu volgen ze me op Instagram. Jammer genoeg kochten ze het schilderij zelf niet. Dat zou wel tof zijn geweest. Dat er uiteindelijk in elk restaurant waar ik eet, een schilderijtje van mij hangt.”

Het jaar van Honger en Dorst is voorbij, maar Ted schildert nog steeds interieurs op bestelling. Ook in Het Parool vind je haar werk regelmatig terug. Je volgt Ted via @tedstruwer op Instagram en bekijkt haar hele portfolio hier. Alle tekeningen en beelden in dit artikel zijn eigendom van Ted Struwer.